Rouw en verlies. Niemand kiest ervoor, maar vroeg of laat krijgen we er allemaal mee te maken! Rouw door het verlies van iemand die jou dierbaar is. Een trouwe viervoeter of ander huisdier. Maar ook het verlies van een partner, na een scheiding hoort hierbij. Het verliezen van jouw baan of zelfs jouw gezondheid, omdat je bijvoorbeeld ziek bent geworden. Of je bent de hoop verloren om een kind te krijgen in de toekomst. Het kan sterke gevoelens oproepen van machteloosheid, eenzaamheid, teleurstelling, verdriet en boosheid. Dit kan ook gepaard gaan met lichamelijke klachten.

Een moeilijk onderwerp en daarom een persoonlijk verhaal! Ik ben mijn vader verloren. Maag en slokdarmkanker. Daar waren we mooi klaar mee. Maar als ik op deze rotperiode terugkijk ben ik de fases van rouwverwerking doorgegaan. Lees maar mee: Dat begon eerst met het ontkennen dat hij echt dood was. Nouja. Dat kan toch niet? Ons pap? Hij sportte veel en was actief. (Fase 1 Ontkenning) Daarna ontstond er boosheid. Richting de huisarts en het ziekenhuis, want ze hadden steken laten vallen. (Die konden er ook niks aan veranderen) (Woede) Waarna ik doelen ging stellen voor mezelf. Een opleiding doen, een nieuwe baan en mijn wens om te verhuizen werd sterker. (Onderhandelen) Maar het besef kwam dat deze veranderingen mijn vader niet terugbrachten. Want mijn vader kwam niet terug. Ook niet met mijn opleiding, nieuwe baan of huis. In die tijd luisterde ik vaak muziek en voelde ik me niet altijd fijn. Hoe moet het dan verder? (Depressie & Desoriëntatie) Pas na een tijdje bekroop mij het gevoel dat het overlijden van mijn vader ‘een plekje’ kreeg. Dit heeft best even geduurd en ging met ups en downs. Waarbij ik ook wat ondersteuning heb gekregen. (Fase 5 Aanvaarding) ‘Een plekje’ betekent niet dat ik hem vergeten ben. Ik mis hem nog steeds maar hij heeft juist een ‘prominent plekje’ gekregen. Dit noemen ze het verwerkingsproces.

Merk jij dat het moeilijk is om met jouw gevoel om te gaan? Het lukt niet om het verlies ‘een plekje’ te geven. Mensen in jouw omgeving kunnen dit snel roepen: ‘Ga gewoon door’ of ‘Geef het een plekje’. Ja dat snap ik. Maar hoe? Dat kan het moment zijn om ondersteuning te zoeken. Dat is geen schande. Omdat het ons allemaal gebeurt weten we dat ‘iets verliezen’ een impact kan hebben op jou of jouw omgeving. Het kan fijn zijn om over jouw gevoel te praten, zonder dat iemand hier direct over oordeelt. Dat kan zowel individueel zijn als in een groep met lotgenoten. Praat er over, zoek afleiding en blijf onder de mensen komen. Probeer steun van hen te vragen en te ontvangen. Van vrienden en familie. En het belangrijkste is om jouw gevoelens niet te onderdrukken. Druk het niet weg, maar geef dat ruimte. Lukt dat niet alleen? Schakel dan hulp of ondersteuning in van bijvoorbeeld een counsellor.

En neem mee dat er achter iedere onweersbui of donkere wolk ook de zon weer schijnt. Kijk maar om je heen. De lente staat al te wachten en zal bloei en groei met zich meebrengen. Een tip? --> Wat jij in jouw hart draagt, raak je nooit meer kwijt. Wie draag jij altijd in jouw hart?